Вразливість- це не слабкість Wrażliwość

Кожен з нас мандрує своєю дорогою , все вперед, вперед. Поспішаємо, щоб не запізнитися? Губимо, чи не помічаємо водночас дуже важливі речі. Якщо, комусь пощастило, то він від природи є чуттєвою людиною- уміє співчувати, співпереживати, відчувати інших людей. Якщо ні, то цього можна навчитися... Але де? В школі? На вулиці? У сім"ї? Чи вчать зараз цього? 
Вразливість зараз немодна.Вразливих та співчутливих, уважних та емоційних у сучасному світі образять, не оцінять.
Дехто ввжає себе емоційним, добрим, коли витирає сльози і "розуміє" героїв теленовел чи сучасних шоу. А на те, що коїться поруч не вистачає часу, терпіння та розуміння.

Вразливі на дорозі життя двигають набагато більше, бо підбирають камінці від чужого життєвого тягару ( допомагають нести), осколки чужих розбитих надій, витирають чужі сльози...Але вони зате помічають кольрові скельця чужих надій і сподівань, веселку чужої радості, кольорових метеликів чужого щастя. Вони багаті емоціями і гарно переживають життя.
Вчимося бути вразливими, ні не слабкими. Лише такими, яких вразила Божа блискавка, такими, що бачать світ в інших барвах, так як задумав Всевишній.
Вчимося бути вразливими у цьому чедернацькому  (варяцькому) світі, щоб вижити, щоб наші душі наповнилися радістю існування. Бо піклуватися, співпереживати, вважати на людей, терпіти- це означає по-справжньому ЖИТИ!

Każdy z nas wędruje swoją drogą cały czas naprzód.Spieszymy się żeby zdążyć ? A gubimy po drodze albo nie zauważamy bardzo ważne rzeczy.

Wrażliwość jest niemodna. Współcześni wstydzą sią wrażliwości.
Niektórzy uważają się za bardzo wrażliwych, wycierając łzy, gdy oglądają telenowelę. Ale też potrafią nie żauważyć zmarwień czy utrapienia bliskich osób.
Wrażliwi na swojej  drodze życiowej dźwigają więcej, bo podnoszą kamyki cudzych ciężarów, kawalki cudzych rozbitych marzeź, zbierają w dzbanek cudze rozterki i łzy..Ale za to są nagrodzeni, bo potrafią zauważyć kolorowe szkiełka cudzych nadziej, tęcze cudzej radości, różnobarwne motyle cudzego szczęścia...
Uczmy się wrażliwości w tym zwariowanym świecie, żeby móc przetrwać, żeby nasze dusze napełniły się radością istnienia. Bo martwić się o kogoś, współczuć, uważać na ludzi, cierpiec, to oznacza  prawdziwie żyć. 

„Człowiek wrażliwy na piękno kwiatu, motyla, pejzażu, miałby być obojętny na piękno człowieka?”

Janusz Korczak
Wrażliwość zmienia czas.
Alberto Moravia

WRAŻLIWOŚĆ  Ewa Krzywka 

wrażliwość w niemodnej sukience 
na skwerze dokarmia gołębie 
motyle dziurawym parasolem osłania
sama okryta biedą
oddaje swoje niewiele
a to przecież aż tyle
że jest człowiekiem

Wisława Szymborska

TROCHĘ O DUSZY

Duszę się miewa.

Nikt nie ma jej bez przerwy

i na zawsze.

Dzień za dniem,

rok za rokiem

może bez niej minąć. 

Czasem tylko w zachwytach

i lękach dzieciństwa

zagnieżdża się na dłużej.

Czasem tylko w zdziwieniu,

że jesteśmy starzy.

Rzadko nam asystuje

podczas zajęć żmudnych,

jak przesuwanie mebli,

dźwiganie walizek

czy przemierzanie drogi w ciasnych butach.

Przy wypełnianiu ankiet

i siekaniu mięsa

z reguły ma wychodne.

Na tysiąc naszych rozmów

uczestniczy w jednej,

a i to niekoniecznie,

bo woli milczenie.

Kiedy ciało zaczyna nas boleć i boleć,

cichcem schodzi z dyżuru.

Jest wybredna:

niechętnie widzi nas w tłumie,

mierzi ją nasza walka o byle przewagę

I terkot interesów.

Radość i smutek

to nie są dla niej dwa różne uczucia.

Tylko w ich połączeniu

jest przy nas obecna.

Możemy na nią liczyć,

kiedy niczego nie jesteśmy pewni,

a wszystkiego ciekawi. 

Z przedmiotów materialnych

lubi zegary z wahadłem

i lustra, które pracują gorliwie,

nawet gdy nikt nie patrzy.

Nie mówi skąd przybywa

i kiedy znowu nam zniknie,

ale wyraźnie czeka na takie pytania.

Wygląda na to,

że tak jak ona nam,

również  i my

jesteśmy jej na coś potrzebni.

Wrażliwe serce   ks.Roman Indrzejczyk
/ z tomiku wierszy " I niech tak zostanie " 2005 /

 Widziałem - psa głaszczesz

 Z czułością, serdecznie -

 Duszę masz wrażliwą,

 Dobry z Ciebie człowiek.

 Widziałem człowieka,

 Jak z Tobą rozmawiał.

 Rozmowa- dostrzegłem-

 Poważna, surowa...

 Spojrzałem z oddali:

 Rozmówca- przyjaciel

 Zapatrzony w Ciebie

 Na coś, jak pies, czeka...

 Nawet chciałem mówić

 Głęboko wzruszony:

 Przestań głaskać pieska,

 Zrób coś dla człowieka!

 Widzę smutne oczy

 Twego przyjaciela...

 I wiem, że Ty widzisz!

 Masz serce wrażliwe?