Польська мова мені знайома

Wyraz nie  piszemy rozdzielnie : Z osobowymi formami czasownika oraz bezokolicznikiem, np. nie pragnę, nie umiesz, nie poszedłem, nie będę płakała, nie chcieliby, nie lękać się, nie móc, nie upiekłabyś WYJĄTKI: niepokoić, niewolić, niedomagać, niedowidzieć, nienawidzieć Z formami osobowymi czasowników występujących w funkcji bezosobowej, np. nie powinno się podpowiadać, nie wypada krzyczeć, nie należy kłamać, nie nalażałoby sie kłócić, , nie wypadało prosić Z wyrazami występującymi w znaczeniu czasownikowym lub w funkcji orzecznika, np. nie trzeba (przypominać), nie wiadomo (kto wygra), nie brak ( było odwagi), nie warto (kłamać), nie sposób było ( przewidzieć), nie wolno (lekceważyć), nie wstyd (ci było narzekać), nie żal (wam było odjeżdżać) Z przymiotnikami w stopniu wyższym i najwyższym, np. nie łatwiejsze, nie najłatwiejsze, nie krótsze, nie najkrótsze Z przysłówkami w stopniu wyższym i najwyższym, np. nie głębiej, nie najgłębiej, nie szybciej, nie najszybciej

Zakończenia form trybu przypuszcalnego -bym, byś, -by, -byśmy, byście są ruchome. Mogą występować bezpośrednio po czasowniku i wtedy piszemy je łącznie z osobowymi formami czasownika, naprzykład: pomógłbym, pomogłambym, pomoglibyście, pomogłybyście, pomógłbyś, pomogłyby, pomogłybysmy, pomoglibyśmy, pomógłby. Cząstki - bym, -byś, -by, -byśmy, -byście, piszemy łącznie ze spójnikami, a także z wyrazami pełniącymi funkcję spójników, naprzykład: Jeślibyś znalazła czas, pojechalibyśmy do babci. Prosiłem, abyście się pospieszyły. Abyście  mogli pięknie śpiwać, musicie dużo ćwiczyć. Mogą występować przed czasownikiem albo po nieosobowych formach czasownika lub po innych częściach mowy i wtedy piszemy je osobno: Wyjechać byś nie chciał? (lub: Niechciałbyś wyjechać?) Może bym ci pomogła? (lub: Może pomoglabym ci?) Tak by było najlepiej (lub: Tak byłoby najlepiej) My by jesze zdążyli. (lub: My zdążylibyśmy jeszcze.) Wysoko by nie poleciał.( lub:  Nie poleciałby wysoko.) Piszemy     -by

ZAIMKI PRZYMIOTNE Щоб замінити прикметники, застосовуємо відповідні займенники.  Piękna, śliczna, cudowna, znakomita, wspaniała **** taka, jaka,  moja. Mężny, grzeczny, wspaniały, mądry, zaradny **** taki, jaki,  mój. Wielkie, czerwone, błękitne, duże, otwarte, ładne* *** takie, jakie,  moje. Do zaimków przymiotnych zaliczamy: zaimki dzierżawcze (mój, twój, swój, nasz, wasz), wskazujące (ten, tamten, ów, taki), względne (jaki, który, czyj), przeczące (niczyj, nijaki) nieokreślone (jakiś, żaden, każdy, pewien, któryś, czyjś  itd.) Zaimki przymiotne pod wielu względami przypominają zastępowane przez siebie przymiotniki:podobnie jak one mają zawsze trzy formy rodzajowe w liczbie pojedynczej (męska, żeńska, nijaka), a w liczbie mnogiej formy wspólne dla wszystkich trzech rodzajów oraz odrębne formy określajace rzeczowniki męskoosobowe. Poza tym takie zaimki, jak: taki, jaki, który, każdy mają takie same końcówki, jak przymiotniki we wszystkich przypadkach. W odmianie poz