Прикметники Przymiotniki

Przymiotniki odmieniają się przez przypadki i liczby, a także przez rodzaje.Rodzaj , liczba i przypadek przymiotnika zgadzają się z rodzajem, liczbą i przypadkim określanego przez niego rzeczownika.
W liczbie pojedyńczej przymiotników rozróżniamy rodzaj męski, żeński i nijaki.
W liczbie mnogiej występują dwie formy: męskoosobowa i niemęskoosobowa.
Przymiotniki rodzaju męskiego i nijakiego różnią sie między sobą tylko formami mianownika, biernika i wołacza.
Przymiotniki rodzaju żeńskiego mają dwie końcówki w przypadkach zależnych: w dopełniaczu, celowniku i miejscowniku -ej, w bierniku i narzędniku -ą.
  

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
Mianownik (M.)	duży pies, ładna dziewczynka,  czyste okno	duże psy, ładne dziewczynki,  czyste okna
Dopełniacz (D.)	dużego psa, ładnej dziewczynki, czystego okna	dużych psów, ładnych dziewczynek, czystych okien
Celownik (C.)	dużemu psu, ładnej dziewczynce, czystemu oknu	dużym psom, ładnym dziewczynkom, czystym oknom
Biernik (B.)	dużego psa, ładną dziewczynkę,  czyste okno	duże psy, ładne dziewczynki,  czyste okna
Narzędnik (N.)	dużym psem, ładną dziewczynką, czystym oknem	dużymi psami, ładnymi dziewczynkami,  czystymi oknami
Miejscownik (Ms.)	dużym psie, ładnej dziewczynce,  czystym oknie	dużych psach, ładnych dziewczynkach,  czystych oknach
Wołacz (W.)	duży psie! ładna dziewczynko! czyste okno!	duże psy! ładne dziewczynki! сzyste okna!

W liczbie mnogiej ze względu na sposób odmieniania i łączenia się z innymi wyrazami wyróżnia się tylko dwa rodzaje gramatyczne:

1) męskoosobowy − mają go te rzeczowniki, które w liczbie pojedynczej są rodzaju męskoosobowego, a w mianowniku łączą się z zaimkiem w formie ci (ci nowi robotnicy, ci znani poeci); forma ich biernika jest taka sama jak forma dopełniacza (Nie ma tych nowych robotników, tych znanych poetów – Widzę tych nowych robotników, tych znanych poetów);

2) niemęskoosobowy − mają go wszystkie pozostałe rzeczowniki: słonie, domy, gazety, gospodynie, miłości, brwi, okna, pola, kurczęta; łączą się one w mianowniku z zaimkiem w formie te, a forma ich biernika jest taka sama jak forma mianownika (To są te duże słonie, domy, świeże gazety, wiejskie gospodynie, prawdziwe miłości, czarne brwi,  pola, kurczęta – Widzę te duże słonie, domy,  świeże gazety,wiejskie gospodynie, prawdziwe miłości, czarne brwi,  pola, żółte kurczęta).

Stopniowanie przymiotnika

Przymiotnik może określać także stopień natężenia cechy, którą opisuje. Może on być podstawowy, większy i największy.

 Natężenie cechy wyrażamy stopniami – równym, wyższym i najwyższym.

stopień równy	stopień wyższy	stopień najwyższy
ładny	ładniejszy	najładniejszy
mądry	mądrzejszy	najmądrzejszy
inteligentny	bardziej inteligentny	najbardziej inteligentny
uroczy	bardziej uroczy	najbardziej uroczy

Niektóre przymiotniki mają charakterystyczne formy stopniowania:

·         dobry – lepszy – najlepszy

·         zły – gorszy – najgorszy

·         duży – większy – największy

·         mały – mniejszy – najmniejszy

Jest to stopniowanie nieregularne.

Istnieją także przymiotniki, których nie da się stopniować. Wyrażają one cechy, które nie mogą mieć różnych stopni natężenia, np. chory, drewniany, porcelanowy, wczorajszy.